Uczestnicy siedzą na podłodze (na piętach), lub ewentualnie na krzesłach, w kole. Podczas pierwszej rundy zabawy uczestnicy mają opaski na oczach, podczas drugiej, nie zakładają opasek na oczy.
Istnieje wiele opcji gestów i dźwięków, które mogą być wykorzystane podczas tej zabawy. Facylitator może wybrać niektóre z nich, np. tylko dwa lub trzy, albo może wykorzystać wszystkie, w zależności od tego, ile ma czasu do dyspozycji, jakie są potrzeby czy preferencje grupy, może też wymyślić inne, nowe, w zależności między innymi od danej grupy. Podczas pierwszej rundy, kiedy uczestnicy mają opaski na oczach, facylitator musi bardzo szczegółowo wyjaśnić / opisać grupie wszystkie gesty do wykonania i musi zademonstrować dźwięki, które grupa będzie miała wydawać.
Na początku facylitator informuje, że wyjeżdżamy na konkurs hippiczny (słynne zawody w Czechach, Wielka Pardubicka). Żegnamy się z najbliższymi, wsiadamy na konie (opcjonalnie na krzesła lub pozostajemy w siadzie na piętach) i jedziemy.
Podstawowe zasady:
Konie powoli ruszają ( równe rytmiczne uderzanie rękami o kolana). Są już w galopie (przyspieszenie tempa), pędzą przez bruk (uderzanie pięściami o klatkę piersiową), przeskakują przez przeszkodę z wodą (2 uderzenia o kolana), a teraz czeka skok przez płotek (podskok z okrzykiem hop!).
Uwaga, zbliża się ostry zakręt w prawo (
wychylenie w prawo) i w lewo( wychylenie w lewo), etc.
Ostatnia prosta ostatnia prosta,
jeeeeeeeeeeest!!!!!!!!!
Okazywanie wielkiej radości ze
zwycięstwa! Jeździe towarzyszą różne odgłosy – opcje do wyboru (można zmieniać, można dokładać inne, w zależności od inwencji i sytuacji):
- jedziemy wolno (uderzamy dłońmi w kolana); - jedziemy szybko (szybko uderzamy dłońmi w kolana);
- przejeżdżamy przez most (stukamy zaciśniętymi pięściami w swoje piersi);
- mijamy zarośla (wyrzucamy prawą rękę z okrzykiem „szu”); - mijamy trybuny żeńskie (pisk); - mijamy trybuny męskie (okrzyki: Oooo!); - trybuny celebrytów ( o la la!); - mijamy siostry zakonne (okrzyk: Amen!); - mijamy Indian (okrzyk i opcjonalnie wyciągnięcie strzały zza pleców i
gest strzału z łuku);
- mijamy trybunę z dziećmi (okrzyk:
Chcemy batonika!);
- pokrzywy (odgłosy „aj aj aj!”);
- mucha (odgłosy „bzzzz”
i próbujemy złapać ją w dłonie albo ją odpędzić)
- przejeżdżamy przez rzadkie błoto
(uderzamy dłońmi w policzki);
- przejeżdżamy przez gęste błoto (szybko
uderzamy dłońmi w policzki);
- jedziemy po bruku (pięść o pięść);
- robimy przeskoki przez przeszkodę („skaczemy”
z krzesła);
- zdobyliśmy nagrodę (pokazujemy, jak
się cieszymy - okrzyki radości, podskoki, podnoszenie rąk do góry).
|