| Streszczenie: |
Wokół dużego pokoju stwórz trzy lub cztery obszary pokryte gazetami (ok. 2 x 3 metry kwadratowe). Podziel grupę na trzy lub cztery male grupy, tyle ile tratw. Wykorzystaj zabawną i fascynującą narrację, aby nawigować grupami po pokoju (chodzenie po pustyni najpierw po brukowanej ulicy, potem po polnej drodze, kamienistej drodze, unikanie węża, przeskakiwanie nad strumieniem, rozciąganie się, aby zebrać trochę owoców z drzew itd. Zespół w którymś momencie trafia na rzekę i decyduje się pływać. Uczestników znosi podczas pływania i znajdują się daleko od brzegu).
Wtedy facylitator prezentuje tratwy i prosi grupy o wskoczenie na tratwy, aby ocalili siebie przed utonięciem. Kontynuuj narrację, zachęcając uczestników do wiosłowania na tratwach, wtedy przychodzi krokodyl i odgryza po kawałku każdej tratwy. Uczestnicy powinni znaleźć sposób na pozostanie na tratwach, które robią się mniejsze i mniejsze. W którymś momencie jedna tratwa zostaje zniszczona, a jej załoga musi płynąć i znaleźć się na którejś z pozostałych tratw. Kiedy ćwiczenie dobiegnie końca, przeznacz trochę czasu na dyskusję, jak uczestnicy współpracowali, jak radzili sobie z każdym nowym kryzysem.
Facylitator z dysfunkcją wzroku powinien być wspomagany przez osobę widzącą. Opowiadanie powinno być wymyślone przez facylitatora przed ćwiczeniem tak, aby uczestnicy musieli wskakiwać na "tratwy". |
| Pytania do przemyślenia i oceny: |
Ćwiczenie powinno być zakończone przez facylitatora dyskusją o tym, jak uczestnicy pracowali razem i wymyślali strategię. Mogą być również zapytani o przebieg ćwiczenia i czego się nauczyli. Kiedy cele uczenia się są przedyskutowane przez grupę, facylitator może spytać, czy to, czego się nauczyli, można przenieść do realnego życia.
|