Add@Me Learning Methods (PL)


Tytuł: Rozpoznawanie dwuwymiarowych przedmiotów i łączenie ich w pary z odpowiednikami w 3D
Streszczenie: To proste ćwiczenie uaktywnia zmysł dotyku i skupia uwagę uczestników na wrażeniach dotykowych bez użycia wzroku. Zabawa w dużym stopniu wpływa na zdolność rozpoznawania, rozróżniania oraz dobierania w pary przedmiotów w 2D i 3D podczas oglądania ich wyłącznie dłońmi.
Cele: Zachęcenie uczestników do rozpoznawania, rozróżniania i dopasowywania dwuwymiarowych przedmiotów do ich trójwymiarowych odpowiedników przy użyciu dotyku.
Potrzebne materiały / sprzęt: - opaski na oczy dla uczestników,

- od 5 do 10 przedmiotów dwuwymiarowych,

- od 5 do 10 przedmiotów trójwymiarowych (takich samych jak ich dwuwymiarowe modele),

- stoper dla facylitatora

Wielkość grupy: każda wielkość
Czas trwania: 10 minut
Instrukcje krok po kroku:

Chociaż w warsztacie podnoszącym świadomość na temat dysfunkcji wzroku może uczestniczyć dowolna liczba osób, w tę grę może zagrać jednocześnie najwyżej trzech uczestników. Dlatego facylitator na początku objaśnia zasady gry a następnie zaprasza do zabawy trzech ochotników. Gracze mają zasłonięte oczy. Pozostali uczestnicy warsztatu zostają obserwatorami.

Facylitator układa na stole w losowej kolejności trójwymiarowe przedmioty oraz ich dwuwymiarowe modele. Przedmioty w 2D mogą mieć postać dotykowych rysunków zwanych też wypukłymi. Facylitator powinien przygotować je przed warsztatem. Warto skorzystać z już istniejących grafik dotykowych, wydrukowanych na drukarce brajlowskiej lub narysowanych przy użyciu gumowej tablicy do tworzenia wypukłych rysunków. Gracze z zasłoniętymi oczami siadają przy stole i muszą dobrać do każdego z prawdziwych przedmiotów jego płaską parę używając tylko dotyku. Mają na to 5 minut. Im więcej przedmiotów znajduje się na stole, tym weselsza, ale i trudniejsza staje się zabawa.

Gracz, który pierwszy znajdzie większość par w czasie jednej rundy, wygrywa. Przykładowe przedmioty w 3D i 2D: łyżka, filiżanka, ołówek, szklanka, tafelka czekolady, mała sześcienna kostka, jabłko, piłeczka tenisowa, spinacz do ubrań, szczoteczka, itd. Zamiennie można też używać różnych figur geometrycznych. Na koniec facylitator podsumowuje ćwiczenie zadając uczestnikom kilka pytań i prosząc o refleksje. Można w tym celu użyć przykładów z sekcji “Pytania do przemyślenia / Oceny”.

Pytania do przemyślenia i oceny: Czy byliście w stanie rozpoznać płaskie przedmioty na rysunkach? Jak trudno było dobrać trójwymiarowe przedmioty do tych w 2D? Czy stresowała was presja czasu? Jak się czuliście mając na stole dużo pomieszanych przedmiotów?
Możliwe czynniki ryzyka: Należy unikać ostrych przedmiotów.
Wersje: N/A
Tagi: