Add@Me Learning Methods (PL)


Tytuł: Różne rodzaje częściowego widzenia (używanie specjalnych okularów)
Streszczenie: To działanie pozwala uczestnikom poprzez ćwiczenie symulacyjne doświadczyć różnych rodzajów częściowego widzenia. W ten sposób będą świadomi częściowego widzenia i dysfunkcji wzroku, zwłaszcza kiedy spotkają osobę niedowidzącą lub słabowidzącą.
Cele: Umożliwienie uczestnikom doświadczenia różnych rodzajów częściowego widzenia. Zrozumienie trudności, jakie osoby słabowidzące mogą napotkać w codziennym życiu.
Potrzebne materiały / sprzęt: Okulary symulacyjne, gazeta, kilka przedmiotów, krawężniki lub schody. Simulation glasses must be prepared before the activity, for information on how to create them please check the ADD@ME IO1 Blended Training Programme Module 5.
Wielkość grupy: Dowolna
Czas trwania: 30 minut
Instrukcje krok po kroku:

Przed wykonaniem tego ćwiczenia facylitator z dysfunkcją wzroku musi wysłuchać audio podcastu ADD@ME łączonego programu trenerskiego IO1 moduł 5. Jeśli go nie wysłucha, musi się zapoznać z pojęciami związanymi z częściowym widzeniem i dysfunkcjami wzroku. Na początku facylitator z dysfunkcją wzroku wyjaśnia uczestnikom, że będą nosić trzy rodzaje okularów symulacyjnych, aby dowiedzieć się, jak widzi osoba niedowidząca. Należy podkreślić, że nie będzie to całkowicie zgodne z rzeczywistością, ale daje wyobrażenie o tym, jak trudne staje się wykonywanie najczęstszych czynności życia codziennego:

• Aby zasymulować Zespół Stargardta (utrata widzenia centralnego), użyj okularów z czarnym kółkiem na środku soczewki. Jeśli włożysz te okulary, wszystko będzie ciemne z wyjątkiem boków;

• Aby zasymulować barwnikowe zwyrodnienie siatkówki (utrata widzenia bocznego), użyj okularów z soczewkami zasłoniętymi czarnym kartonem i czarną taśmą klejącą, która będzie również służyć do zasłonięcia bocznych obszarów oka. Jeśli założysz takie okulary, wszystko będzie ciemne oprócz otworu na środku. Rozmiar otworu nie jest ważny, im większy rozmiar, tym większa degeneracja siatkówki;

• Aby zasymulować zaćmę, użyj okularów o soczewkach osłoniętych paskami czarnej folii i taśmy klejącej. Nosząc te okulary, nie będziesz w stanie rozróżniać obrazów i kształtów wokół siebie. Im bardziej osłonięta soczewka, tym większy stopień zaćmy.

Podczas wypróbowywania/noszenia okularów facylitator prosi uczestników o próbę wykonania następujących czynności:

1. Przeczytanie gazety

2. Obejrzenie oddalonego obiektu

3. Poruszanie się po pomieszczeniu/budynku

4. Wchodzenie/schodzenie po schodach.

Facylitator wyjaśnia następujące rzeczy: Utrata Widzenia Centralnego. The Utrata centralnego widzenia powoduje rozmycie lub martwy punkt, ale widzenie peryferyjne pozostaje nienaruszone. To sprawia trudność w czytaniu, rozpoznawaniu twarzy, widzeniu przedmiotów w szczegółach i rozróżnianiu szczegółów na odległość. Mobilność jest zwykle dobra, ponieważ widzenie boczne zostaje nienaruszone. Przykładem może być Zespół Stargardta i zwyrodnienie plamki żółtej. Utrata peryferyjnego (bocznego) widzenia. Utrata widzenia peryferyjnego charakteryzuje się niezdolnością do rozróżniania czegokolwiek z jednej lub obu stron lub czegokolwiek bezpośrednio nad i/lub poniżej poziomu oczu. Centralne widzenie pozostaje jednak nadal, umożliwiając patrzenie prosto przed siebie. Zazwyczaj utrata widzenia peryferyjnego może wpływać na mobilność, a jeśli jest ciężka, może spowolnić czytanie w wyniku widzenia tylko kilku słów naraz. Jest to czasami określane jako "widzenie tunelowe". Choroby będące przyczyną utraty widzenia peryferyjnego to, na przykład, jaskra i barwnikowe zwyrodnienie siatkówki. Mętne Widzenie. Zaćma to zmętnienie naturalnych soczewek wewnątrz oczu. Najczęściej jest wynikiem procesu starzenia, ale może też pojawić się we we wczesnym okresie życia lub nawet przy urodzeniu. Zaćma powoduje zmętnienie widzenia i problemy z olśnieniem. Zazwyczaj sama nie powoduje osłabienia wzroku, bo można ją usunąć chirurgicznie. Jednak zaćma może towarzyszyć innym chorobom powodującym słabe widzenie.

To conclude the activity it is extremely important Na zakończenie ćwiczenia niezwykle ważne jest przewidzenie momentu podsumowania, aby podzielić się przemyśleniami i wrażeniami z całą grupą.

Pytania do przemyślenia i oceny: Aby podsumować ćwiczenie, facylitator prosi uczestników o podzielenie się swoimi przemyśleniami, wrażeniami i uczuciami. Przykładowe pytania: Co było dla was trudne? Jak się czuliście? Czego się nauczyliście/co odkryliście?
Możliwe czynniki ryzyka: Nie jest to całkowicie zgodne z rzeczywistością, ale daje wrażenie najczęstszych trudności, jakie można napotkać wykonując czynności w codziennym życiu. Ważne jest podkreślenie tego aspektu uczestnikom.
Wersje: Najlepiej przeprowadzić to ćwiczenie z młodzieżą powyżej 15 lat. (Lepiej z młodzieżą powyżej 18).
Tagi: