Add@Me Learning Methods Database (PL)

Poproś uczestników, aby ustawili się w dwóch rzędach naprzeciw siebie.  Przedstaw sztyft, nazywając go „kijem helu”.  Poproś każdego uczestnika, aby trzymał palec wskazujący prawej dłoni wyciągnięty do wysokości klatki piersiowej.  Facylitator vi umieszcza „pałeczkę helu” na wyciągniętych palcach.  Uczestnicy są następnie proszeni o wykonanie następującego wyzwania – opuszczenie kija na ziemię, jednocześnie trzymając palce wszystkich dotykające kija.  W przypadku, gdy czyjś palec straci kontakt z kijem, czynność zaczyna się od nowa.  (Na początku kij będzie wydawał się unosić, jest to powód, dla którego czynność ta nazywa się kij z helem – jest to po prostu spowodowane naciskiem w górę wszystkich palców, który powoduje, że kij unosi się w górę zamiast w dół).  Jeśli facylitator jest niedowidzący, zaleca się obecność widzącej osoby towarzyszącej w pokoju, aby w razie potrzeby zaoferować wsparcie.

Przełamanie lodów, pomaga grupie się zrelaksować, zapewnia wspólną pracę i zabawę.

Długi kij, miotła lub laska.

Kroki i zasady zostały już wyjaśnione w streszczeniu.

Na koniec ćwiczenia facylitator zapyta uczestników co się stało? Jak to było pracować w zespole? Czy myślą, że zadanie zostało wykonane? Czy było trudne? Co by zmienili, gdyby ćwiczenie było przeprowadzone ponownie ?

Osoba widząca lub niedowidząca powinna towarzyszyć facylitatorowi z dysfunkcją wzroku, aby słownie objaśniać mu, co się dzieje z kijem i z całym zadaniem.Jeśli tak nie jest, może wystąpić ryzyko, że zadanie nie będzie wykonane lub że nikt nie złapie kija z helem.  

Nie ma potrzeby przystosowywania ćwiczenia do grup wiekowych.