Add@Me Learning Methods Database (PL)

Najlepiej będzie, jeżeli to ćwiczenie zostanie przeprowadzone przez facylitatora z dysfunkcją wzroku przy pomocy widzącego asystenta.

Na karteczkach zawieszonych na smyczach wypisane są różne zachowania w grupie (role) i sposoby reagowania na nie. Każdy uczestnik losuje po jednej karteczce. Losuje ją w ten sposób, że nie widzi jej treści. Zakłada ją na plecy w taki sposób, żeby inni mogli się zapoznać z ich treścią. Robi to sam, lub przy pomocy asystenta facylitatora. W przypadku uczestników bez dysfunkcji wzroku, mogą to być samoprzylepne karteczki (typu post-it) przyklejone na czołach.

Należy przygotować następujące "etykiety" (można przygotować ich więcej, role mogą się powtarzać - zależy to między innymi od wielkości grupy, jej członków, potrzeb, etc.).

1. Szef – zgadzaj się ze mną;

2. Introwertyk – wyciągaj wszystko ze mnie;

3. Podpieracz ścian - nie zwracaj na mnie uwagi;

4. Expert – konsultuj wszystko ze mną;

5. Komediant – śmiej się ze mnie;

6. Dewiant – jestem inny;

7. Kozioł ofiarny – obwiniaj mnie;

8. Jestem delikatny – traktuj mnie łagodnie;

9. Bierz mnie za takiego, jakim jestem;

10. Moja opinia się nie liczy – ośmieszaj mnie.

11. Obserwator - obserwuje przebieg zabawy, wypowiedzi / zachowania poszczególnych osób (graczy).

Zadaniem uczestników (graczy) jest traktowanie innych zgodnie z ich etykietami (rolami). Obserwatorzy notują swoje uwagi z przebiegu gry. Facylitator zachęca graczy siedzących w kole do zabierania głosu na określony, podany temat.

Jedna lub dwie osoby (lub więcej, jeżeli grupa jest duża) pełnią rolę obserwatorów. Obserwatorzy robią notatki dotyczące wypowiedzi / zachowań graczy. W zależności od wielkości grupy, obserwatorzy mogą podzielić się uczestnikami, którym będą się przypatrywać i przysłuchiwać (np. po 3 uczestników, w zależności od wielkości grupy). 

Małe karteczki / etykiety, które są zawieszone na smyczach są położone na stoliku w taki sposób, żeby nikt nie widział, co jest na nich napisane / mogą to być samoprzylepne karteczki typu post-it do naklejenia na czołach uczestników (dla grupy osób widzących). Każdy uczestnik losuje po jednej karteczce nie widząc, co jest na niej zapisane i zawiesza ją na swoich plecach (przy pomocy asystenta facylitatora lub innej osoby z grupy, jeżeli jest taka potrzeba) / lub karteczkę typu post-it i przykleja ją do swojego czoła.

Facylitator zachęca graczy siedzących w kole do prowadzenia rozmowy na zaproponowany przez niego temat. Zadaniem graczy jest traktowanie innych uczestników zgodnie z posiadanymi przez nich etykietami. Obserwatorzy robią notatki dotyczące ich spostrzeżeń. Po pewnym czasie, kiedy wszyscy uczestnicy już zabrali głos, gracze dzielą się swoimi odczuciami związanymi z tym, jak są traktowani przez innych uczestników. Gracze starają się odgadnąć, co jest napisane na ich etykietach. Obserwatorzy dzielą się w grupie swoimi spostrzeżeniami na temat graczy (ich zachowań, wypowiedzi, interakcji, etc.).

Z uwagi na to, że wymaga się od uczestników, aby odnosili się do innych w sposób negatywny, ważne jest, aby towarzyszyła temu refleksja nad własnym zachowaniem. Pomocne mogą być następujące pytania: Czy podczas dyskusji czuliście się swobodnie? W jaki sposób inni członkowie grupy odnosili się do Was i jakie uczucia wywoływało to w Was? Czy czuliście się swobodnie traktując inne osoby z grupy według etykiet na ich plecach ? Co dzieje się w kontaktach między ludźmi w sytuacji, gdy ludziom przylepia się etykietki?

Omówienie może zostać skierowane na tematykę niepełnosprawności. Jak osoby z niepełnosprawnością / osoby niewidome są traktowane przez innych? Jak są przez innych postrzegane? Jakie są konsekwencje stygmatyzacji osób z niepełnosprawnościami? Itp.

N/A

N/A