| Instrukcje krok po kroku: |
Przed realizacją tego działania, facylitator z dysfunkcją wzroku musi przygotować ścieżkę, po której będą mogli przejść uczestnicy z dysfunkcją narządu wzroku. Może to być zarówno w budynku, ale również na zewnątrz, na niezatłoczonej ulicy, ze względu na bezpieczeństwo. Możecie, np. przejść wokół budynku, w którym odbywają się warsztaty. Na początku, facylitator z dysfunkcją narządu wzroku pokazuje uczestnikom warsztatów, jak prawidłowo korzystać z białej laski. Demonstruje, np. jak należy trzymać białą laskę w ręku, jak poruszać jej końcówką po podłożu w celu identyfikowania przeszkód i jak z niej korzystać zbliżając się do schodów.
Następnie, facylitator może przeprowadzić to działanie na dwa różne sposoby:
Niektórzy uczestnicy mają zasłonięte oczy i są wyposażeni w białe laski. W małych grupach (najlepiej 3-4 osobowych) poruszają się korzystając z białych lasek, po ścieżce wcześniej przygotowanej przez facylitatora. Uczestnicy, którzy nie mają zasłoniętych oczu obserwują, czy wszystko dobrze przebiega (aby nie narażać na niebezpieczeństwo uczestników z zasłoniętymi oczami). Zapewniają bezpieczne poruszanie się uczestnikom z zasłoniętymi oczami, bez dotykania ich i kierowania nimi przy użyciu rąk. Ostatecznie, mogą dostarczać informacji słownych (np. uwaga, po twojej lewej stronie jest latarnia). Kiedy chodzenie z zasłoniętymi oczami jest zakończone, wtedy uczestnicy zamieniają się rolami i teraz kolejne osoby zakładają opaski na oczy żeby doświadczyć poruszania się w ciemnościach.
W drugiej wersji, wskazanej do wprowadzenia po działaniu zatytułowanym “Nabywanie umiejętności Widzącego Przewodnika” uczestnicy, którzy nie mają zasłoniętych oczu mogą być przewodnikami tych, którzy mają zasłonięte oczy, korzystając z wcześniej opanowanych Umiejętności Widzącego Przewodnika. W tej sytuacji, akcent będzie położony bardziej na doświadczenie chodzenia z przewodnikiem, kiedy się nic nie widzi oraz na wypróbowanie Umiejętności Przewodnika. Będzie tu mniej możliwości identyfikowania przeszkód przez osoby z zasłoniętymi oczami. Uczestnicy doświadczą poczucia zaufania do osoby, która towarzyszy osobie niewidomej. To działanie kończy się podsumowaniem przeprowadzonym przez facylitatora przy użyciu kilku pytań służących refleksji, np. pytania z części “Pytania do Refleksji / Ewaluacji". |
| Możliwe czynniki ryzyka: |
Nie będzie to całkowicie odpowiadało rzeczywistości, ale daje to pewnie pojęcie, jakie trudności napotykają osoby z dysfunkcją narządu wzroku będąc na ulicy. Ważne jest również podkreślenie, że trudności i lęk przed znalezieniem się w ciemności, jest to coś, co dotyczy tylko osób doświadczających ciemności z powodu zasłoniętych oczu, nie jest to natomiast rodzaj lęku / trudności, których powszechnie doświadczają osoby niewidome. |