Add@Me Learning Methods Database (PL)

Gra może być wykorzystana do podniesienia poziomu energii w grupie na początku dnia, w którym zaplanowano działania edukacyjne. Można w nią grać z dowolną liczbą młodzieży czy dzieci. 

Zasada gry jest taka, że uczestnicy biegają w dowolny sposób w całym pomieszczeniu. Facylitator z dysfunkcją wzroku zatrzymuje biegających swobodnie uczestników wykrzykując głośno liczbę, np. "5" a następnie słowa "cząstki atomowe łączą się”. Kiedy uczestnicy to słyszą, przestają biegać i starają się znaleźć grupę uczestników, do której mogą dołączyć, np. grupę 4 osób, z którą będą tworzyli grupę o określonej przez facylitatora ilości uczestników. Ważne jest, żeby facylitator z dysfunkcją wzroku bardzo często zmieniał tempo i podawaną liczbę w celu utrzymania uwagi uczestników.  W tle może być muzyka w celu podniesienia nastroju uczestników.

Facylitator rozpoczyna opowieść: Np. "Lecieliście samolotem, nastąpiły turbulencje spowodowane straszną burzą, przyrządy nawigacyjne oszalały i pilot stracił orientację, gdzie się znajduje….Musieliśmy awaryjnie lądować.  Znaleźliśmy się na bezludnej wyspie i musimy zorganizować na niej życie.....”, można wymyśleć nazwę osady, wymyśleć zawołanie, totem. Reszta jest zadaniem uczestników. Muszą przydzielić poszczególnym członkom role i zorganizować na niej życie (pytania pomocnicze: musicie zbudować osadę i zorganizować życie na wyspie: dbać o wyżywienie, podział zapasów żywności, zdobywanie, racjonowanie, dbać o bezpieczeństwo, obrona przed zwierzętami, zimnem, deszczem, słońcem; urządźcie miejsca  do  spania,  spożywania  posiłków;  sygnalizujcie  obecność  na  wyspie dla przepływających statków. Co mogą robić najlepiej , żeby służyć innym – wszystkim; dobrze byłoby zbudować swoją siedzibę np. ktoś może chcieć zostać fryzjerem i strzyc mieszkańców wyspy;  na  wyspie potrzebne  są reguły.  (rozdajemy krepinę, klej, nożyczki, kredki, papier).

Zabawa powinna być przeprowadzona dwa razy.

Podczas pierwszej rundy, uczestnicy powinni mieć zasłonięte opaskami oczy, za drugim razem powinni być bez opasek na oczach. Podczas pierwszej rundy, z uwagi na to, że uczestnicy nic nie widzą, facylitator musi bardzo szczegółowo, krok po kroku, wyjaśnić wszystkie ruchy i gesty, które mają być wykonywane przez całą grupę. Ta gra jest przeprowadzana w rytmie spokojnej muzyki, uczestnicy mogą być z pozycji stojącej (zalecana) lub mogą siedzieć w kole.

Facylitator informuje grupę, że teraz każdy będzie miał za zadanie przygotowanie i upieczenie ciasta. Facylitator prowadzi uczestników krok po kroku przez to zadanie do wykonania. 

Wyciągamy ręce do przodu, następnie:

- wykonujemy ruchy, jakbyśmy wysypywali mąkę na deskę, najpierw prawą ręką, potem lewą ręką (ruch ten jest powtarzany 4 do 8 razy),

- otrzepujemy ręce o fartuch — 4 razy,

- wbijamy 4 jajka (jajka są za nami, na półce — prawą ręką sięgamy za lewe ramię, bierzemy jajko, rozbijamy je o lewe ramię, wlewamy jajko do mąki mówiąc "chlup" i wyrzucamy skorupki przez prawe ramię mówiąc "siup", następnie lewą ręką sięgamy za prawe ramię i robimy to samo, czyli rozbijamy jajko na prawym ramieniu, wbijamy je do mąki mówiąc "chlup"  i wyrzucamy skorupki przez lewe ramię mówiąc “siup”.

Powtarzamy te same ruchy, prawą i lewą ręką.

Zagniatamy ciasto 4 razy.

Następnie - wałkujemy ciasto obiema rękami przed sobą, na desce — 4 lub 8 razy.

Ozdabiamy ciasto krememem (8 razy) - składamy dłonie w piąstki, kładziemy jedną na drugiej (pionowo) i rytmicznie otwieramy i zamykamy palce górnej dłoni.

Posypujemy ciasto bakaliami.

Wkładamy ciasto do piekarnika.

Wyjmujemy ciasto z piekarnika.

Kroimy ciasto.

Gotowym ciastem częstujemy osobę po naszej prawej i po lewej stronie (możemy z tak przygotowanym ciastem, w rytmie muzyki wędrować po sali i częstować nim osoby, które spotkamy na naszej drodze).

Podczas drugiej rundy zabawy uczestnicy nie mają zasłoniętych oczu. Facylitator musi mieć dobrze opanowane ruchy i gesty, żeby móc zaprezentować je uczestnikom - uczestnicy naśladują ruchy i gesty facylitatora. Ta gra może być przeprowadzona wyłącznie wtedy, kiedy facylitator zna ją dobrze, umie zarówno krok po kroku opisać wszystkie gesty / ruchy do wykonania jak i je wykonać. Jeżeli facylitatorzy z dysfunkcją wzroku zdecydują się na przeprowadzenie tej zabawy bez pomocy widzącego asystenta, muszą ją sobie dobrze przećwiczyć przed jej przeprowadzeniem, żeby dobrze opanować wszystkie ruchy i gesty.  Mogą skorzystać z pomocy widzącego asystenta.