Add@Me Learning Methods Database (PL)

Facylitator dzieli grupę na pary i każe każdej parze usiąść plecami do siebie. Jedna osoba dostaje rysunek przedstawiający kształt lub prosty obraz, a druga kartkę i długopis. Osoba trzymająca rysunek przekazuje swojemu partnerowi słowne instrukcje, jak narysować otrzymany kształt lub obrazek, nie mówiąc mu wprost, co to jest. Po pewnym czasie, wszystkie pary porównują swoje rysunki i sprawdzają, który zespół narysował najdokładniejszą replikę.

Koordynator dzieli grupę na 6 drużyn. Każda drużyna dostaje kartę papieru z zapisanym na niej sekretnym słowem. Każda grupa powinna opisać zapisane słowo bez jego bezpośredniego wypowiadania. Słowa do rozdania na kartkach brzmią następująco: przynależność, współpraca, zobowiązanie, komunikacja, uczenie się, empatia. Każda drużyna powinna zapisać i / lub wymyśleć kilka przykładów lub sytuacji dotyczących wylosowanych / otrzymanych słów i przedstawić to na forum grupy. Kiedy opisy / definicje zostaną wypowiedziane, wtedy uczestnicy z pozostałych drużyn będą odgadywać, o jakie słowa chodzi.

Po zakończeniu tej gry jest czas na wspólne zastanowienie się nad wypracowanymi treściami. Jest to dobry czas na odniesienie się do znaczenia słów związanych z działaniem / relacjami w pracy grupowej, w jaki sposób uczestnicy podchodzą do wykonywania zadań. Czy mają poczucie przynależności grupowej? Czy widzą zaangażowanie w pracę grupy? Czy identyfikują takie postawy jak nastawienie na współpracę / na rywalizację? Czy sposób, w jaki przebiega komunikacja, można nazwać efektywnym? Czy dostrzegają empatię? Co to jest empatia? Czy jest tam uczenie się? Jak przebiega proces uczenia się?

Widzący uczestnicy mają zasłonięte oczy. Bardzo ważne jest przygotowanie ustawienia (setting). Możesz skorzystać z długiego sznurka i przywiązać go do krzeseł lub różnych przedmiotów znajdujących się w pomieszczeniu, gdzie uczestnicy mogą poruszać się trzymając sznurek w ręku (możesz również zrobić ustawienie np. wzdłuż poręczy).  Jeżeli masz możliwość zorganizowania tego na zewnątrz, możesz przewiązać sznurek wokół drzew lub inaczej, zgodnie z tym, czym dysponujesz. Facylitator instruuje pierwszą osobę, żeby szła wzdłuż sznurka, nigdy nie wypuszczając go z rąk.

Jest to działanie indywidualne i facylitator i/lub osoba mu pomagająca może iść obok uczestnika, aby czuł się bardziej swobodnie. Każdy uczestnik porusza się oddzielnie. Wędrówka powinna trwać nie więcej niż 5 do 10 minut. Uczestnik powinien mieć zakryte oczy zanim zobaczy miejsce (w pomieszczeniu lub na zewnątrz), gdzie zaplanowano realizację tego działania.

Facylitator mówi uczestnikom, żeby stanęli w linii jeden za drugim. Zmienili się w stonogę i są teraz jednym ciałem. Podczas całego ćwiczenia muszą mieć zamknięte oczy i nie wolno im rozmawiać. Stonoga będzie musiała podnieść trzy piłki, które facylitator umieści w pomieszczeniu. Jeden ochotnik będzie umieszczony z przodu, drugi z tyłu. Ochotnik z przodu będzie musiał podnieść jedną piłkę z zamkniętymi oczami, ale jest jedynym, który może mówić, a uczestnik z tyłu będzie miał otwarte oczy i ma poprowadzić stonogę do piłek. Facylitator daje kilka minut na opracowanie strategii jak to zrobić (może udzielić wskazówek, sygnał czy skręcić w lewo czy w prawo, czy się zatrzymać). Można utworzyć dwie stonogi, które będą grały w tym samym czasie, aby gra była bardziej konkurencyjna. Wskazane jest użycie piłek akustycznych, to pomoc dla uczestników z dysfunkcjami wzroku i sygnał dla facylitatora, że piłka została podniesiona.