Add@Me Learning Methods Database (PL)

Uczestnicy są usadzeni najlepiej plecami do siebie (poprzez uformowanie dwóch równoległych rzędów trzymających się za ręce). Na końcu każdego rzędu jest dodatkowe krzesło, na którym znajduje się przedmiot (butelka/zabawka, itp.). Widzący uczestnicy mogą mieć opaski na oczy. Facylitator wybiera pierwszą osobę z każdego rzędu, która zacznie grę, dotykając jej ramienia. Ta osoba ściska rękę osoby obok, i tak dalej aż do końca rzędu odbiera "uścisk". Kiedy ostatnia osoba w rzędzie odbierze “uścisk” chwyta przedmiot umieszczony na dodatkowym krześle na końcu rzędu. Wygrywa grupa, w której ostatnia osoba więcej razy złapała przedmiot na końcu rzędu.

To ćwiczenie jest zwykle organizowane jako działanie budujące zespół (kiedy uczestnicy się poznają, wiedzą więcej o programie i kiedy dzielą się swoją motywacją, wkładem i oczekiwaniami).

Uczestnicy mają przerwę poza pomieszczeniem do treningu. W tym czasie facylitator zmienia układ przedmiotów w pomieszczeniu. Zmiany muszą być wizualne (stoły, krzesła, małe osobiste rzeczy takie jak torebki, notatniki, długopisy, okulary itd.) 

Facylitator zaprasza grupę do wybrania dwóch lub trzech uczestników, którzy wejdą do pokoju i popatrzą na nowe ustawienie. Mają 30 sekund na zapamiętanie, gdzie znajdują się wszystkie przedmioty. Wracają do grupy i tworzą plan, jak ustawią wszystko z powrotem tam, gdzie było wcześniej. Mają tylko 10 minut na stworzenie planu. 

Po ustaleniu planu wracają do pomieszczenia i ustawiają wszystkie przedmioty w taki sposób, jak wcześniej. W przypadku, gdy facylitator ma dysfunkcję wzroku, powinien otrzymać pomoc osoby asystującej (to może być również jeden z uczestników), aby pomóc facylitatorowi zmienić lokalizację przedmiotów w pomieszczeniu.

Wszyscy uczestnicy mają opaski na oczach i siedzą przy jednym stole lub każdy siedzi przy swoim. Facylitator wyjaśnia im, że mają przed sobą masło, ser, czekoladę, śmietanę itp. i że mają przygotować swoją własną kanapkę. 

Żeby było ciekawiej, możesz położyć na stole jeden słoik z jakimś produktem, poprosić uczestników, aby rozejrzeli się za nim, podzielili się i przygotowali kanapkę z innymi.

Uczestnicy mają opaski na oczach. Ustawiają się w dwóch rzędach na przeciw siebie. Wyobrażają sobie, że spotykają konkretne osoby i odgrywają sceny powitania. Na polecenie facylitatora witają się jak:

- nauczyciel z uczniem,

- dwóch przyjaciół,

- dwaj sąsiedzi, którzy się nie lubią,

- dyrektor z sekretarką,

- syn lub córką z Mamą, po dwóch tygodniach od ostatniego kontaktu.

Uczestnicy ustalają pomiędzy sobą, kto odgrywa którą rolę.

Uczestnicy stoją w kręgu, trzymając się za ręce. Facylitator wybiera osobę, która rozpocznie grę, dotykając jej pleców w taki sposób, by inni uczestnicy tego nie widzieli. Ta osoba ‘Uwalnia puls’. To oznacza, że ściska dłoń osoby po swojej lewej albo prawej stronie (sama wybiera). Kiedy następna osoba dostanie puls, powinna też uwolnić go dla osoby obok. Robi to, ściskając dłoń osoby obok tylko raz. Może się też zdecydować na odesłanie pulsu z powrotem i ścisnąć dłonie zarówno osoby po prawej stronie, jak i po lewej (tej, która dała mu puls). Wtedy puls zmienia kierunek.

Gra może trwać tak długo, jak uczestnicy mają na to ochotę, a osoba wysyłająca puls może się zmieniać.

Uczestnicy siedzą wygodnie, na krzesłach lub na podłodze. Mają opaski na oczach. Facylitator odczytuje na głos tekst: 

Usiądź wygodnie…,zamknij oczy…,wyobraź sobie, że jesteś krzakiem róży. Jest pełnia lata. Masz świetne warunki do rozwoju. Ziemia jest żyzna i wilgotna; świeci słońce i ogrzewa cię swymi promieniami. Rośniesz i rozwijasz się coraz bardziej. Twoje liście mają kolor soczystej zieleni, są dorodne i zdrowe. Wypuszczasz pączki, których płatki rozchylają się. Jesteś w pełni rozkwitu.  Delikatny zapach twoich kwiatów wabi wielu przechodniów. Wszyscy cię podziwiają, ale każdy boi się twoich kolców…Ty jednak potrzebujesz bliskości osób, którym się podobasz, chcesz by cię dotykały, by upajały się twoim zapachem. Wyobraź sobie, że zostałeś obdarzony mocą, która spowoduje, że Twoje kolce uschną, a cały krzak pozostanie równie piękny, jak był…Odrzucasz kolce…Teraz jesteś bezpieczny dla innych, każdy, jeśli tylko wyrazisz na to zgodę, może Ciebie dotknąć.