Add@Me Learning Methods Database (PL)

Facylitator przygotowuje pisemną wiadomość, na przykład: "Mówią, że 483 osoby są uwięzione pod osuwiskiem, po przejściu cyklonu rozpoczęto akcję ratunkową. Zmobilizowano tysiące ludzi do przynoszenia leków, bandaży i innych przedmiotów. Ale mówią, że ci ludzie nie zostali uwięzieni przez przypadek, to było porwanie, wśród uwięzionych są ludzie z dużą ilością pieniędzy". Minimum sześciu ochotników jest poproszonych i wyznaczonych, ale wszyscy z wyjątkiem jednego opuszczają salę. Pozostali uczestnicy są świadkami procesu zniekształcenia przekazu; zapisują zmiany w stosunku do wersji początkowej.

Facylitator czyta wiadomość pierwszemu ochotnikowi, następnie wezwany jest drugi ochotnik. Numer jeden opowiada numerowi dwa, co usłyszał, bez niczyjej pomocy. I tak dalej, i tym podobne, dopóki wszyscy ochotnicy nie przejdą. Ostatni ochotnik zamiast powtarzać wiadomość ustnie, pisze ją na kartce lub na tablicy, jeśli to możliwe. Z kolei instruktor napisze obok wiadomość oryginalną dla porównania.

Instruktor poprowadzi dyskusję, aby zastanowić się, tym, że zniekształcenie przekazu spowodowane jest niejasnością przekazu, ponieważ zwykle pamiętamy to, co przykuwa naszą uwagę lub co naszym zdaniem jest najważniejsze.

Uczestnicy są podzieleni na dwie grupy, stojąc w rzędach jeden za drugim (ok. 30 cm między sobą). Wszyscy widzący uczestnicy mają opaski na oczach. Facylitator daje ostatniej osobie w rzędzie plastikowy kubek częściowo napełniony wodą. Instruuje ostatnie osoby w szeregach, aby podać szklankę wody do początku rzędu, idąc po prawej stronie swojego rzędu. Kiedy szklanka znajdzie się na początku szeregu, powinna być podana do pierwszego uczestnika w szeregu, który ją chwyta i podaje osobie po swojej lewej stronie, aż dojdzie do końca drugiego szeregu. Kiedy szklanka dojdzie do końca drugiego szeregu, gra zaczyna się ponownie. Ćwiczenie trwa, dopóki ostatnie osoby z obu szeregów (osoby, które zaczęły grę) znajdą się na końcu szeregu. 

Obie grupy powinny zacząć w tym samym czasie. Wygrywa grupa, która skończy jako pierwsza i będzie miała więcej wody w szklance.

Może być wykonywane wewnątrz lub na zewnątrz w dość dużej przestrzeni. Grupa ponad dziesięciu osób (parzysta liczba uczestników).

Facylitator rozkłada wokół różne przedmioty (butelki, piłki, pudełka, szyszki). Poproś uczestników o podzielenie się na pary. Poproś jedną osobę z każdej dwójki o założenie opaski na oczy. Osoba bez opaski stoi w odległości i wydaje swojemu partnerowi jasne instrukcje jak poruszać się, nie nadeptując na różne przedmioty. Osoba z opaską na oczach w ogóle nie może rozmawiać.

Gra może być trudniejsza, jeśli wskażesz konkretne, bardziej skomplikowane trasy.

To działanie może zostać przygotowanie w odniesieniu do różnych tematów.  Najbardziej popularnym jest poznawanie otoczenia (najbliższej okolicy, sąsiedztwa, Starego Miasta, itp.) przy pomocy małych karteczek z tekstem zapisanym zarówno w brajlu jak i w druku powiększonym. Grupa powinna być podzielona na dwie części i w każdej grupie powinny znajdować się zarówno osoby z dysfunkcją wzroku jak i osoby widzące.

Generalnie, do tej gry przygotowuje się serie wskazówek / tropów, które są ze sobą powiązane i jeden prowadzi do kolejnego. W grze stosuje się z reguły 10-15 wskazówek / tropów, w zależności od wybranego tematu. Tropy mogą mieć charakter ogólny lub mogą być dostosowane do konkretnego tematu, w którego odkrywaniu mają pomóc.